Ամանորյա հրաշք

Կար թե չկար մի մե՜ծ,գեղեցիկ,սաղարթախիտ ու կանաչ անտառ կար

:Անտառում միշտ բուրում է զարմանահրաշ ծաղիկների բույրը,այնտեղ լսում է բազմագույն թռչունների ուրախ և գեղեցիկ ձայնը:Այդ դրախտային անտառում ապրում են բազմաթիվ գեղեցիկ և բարի կենդանիներ:Ճիշտ է,կարող է զարմանալի թվալ բայց այդ անտառում բոլոր կենդանիները իրար հաշտ ու համերաշխ եին ապրում և իրար չէին վնասում:Նրանք միասին խնամում և օրեցօր գեղեցկացնում էին անտառը,միասին պատրաստվում էին ձմռան գալուն:Իդեպ նրանց ամենասիրելի տոնը դա ամանորն էր նրանք բոլորը պատրաստվում էին այդ հրաշքներով լի տոնին, Ամանորին:Մի օր նապաստակը,արջը և ոզնին որոշեցին գնալ անտառ եղեվնի ընտրելու:

-Եղեվնին պետք է լինի շատ մեծ և բարձր.-ասաց արջը.

-Ինչո՞ւ բարձր,-զարմացավ նապաստակը.

-Թող այն լինի փոքրիկ,փափուկ և արծաթափայլ,ինչպես ես.

-Ո՜չ,ո՜չ եղեվնին պետք է փշոտ և փոքր.

-Իսկ ես ասում եմ,որ այն պետք է լինի մեծ,խոշոր՝ ինչպես ես-մռթմռթաց արջը.

Կենդանիները նեղացան և ամեն մեկը  քաշվեց մի կողմ:Արջը փնթփնթալով այս ու այն կողմ գնաց,հոգուց հանեց և ասաց.

-Թող եղեվնին լինի,բարձր,փշոտ և արծաթափայլ:

-Ճի՜շտ է,ճի՜շտ է,-բացականչեցին ոզնին ու նապաստակը:

Վերջապես կենդանիները ընտրեցին համապատասխան և ամենագեղեցիկ եղևնին:Առավոտ էր երբ կենդանիները եկան անտառի խորքը խաղալիքներով լի արկղը ձեռքներին:Ապա գիտեք նրանք բոլորը շատ զարմացած էին այնքան զարմացած,որ զարմանքից քարացան՝ ոչ մի եղևնի չէր մնացել:Մարդիկ բոլորը կտրոլ ու տարել էին:Սկսեցին նապաստակները բարձրաձայն լաց լինել:

-Տեսե՜ք,տեսե՜ք,-գոռաց արջը-այնտեղ հեռվում մի փոքրիկ եղևնի կա,թող այն լինի մեր տոնածառը:

Բոլոր կենդանինները զարդարեցին եղևնիները կոներով և հեռացան:Ամանորյա գիշերը կենդանինները հավաքվեցին և փոքրիկ տոնածառի փոխարեն տեսան մի հսկայական,արծաթափայլ եղևնի՝ զարդարված փայլփլուն խաղալիքներով և լույսերով:Դա Ձմեռ Պապի ամանորյա հեքիաթային նվերն էր բարի կենդանիներին: Երբ հավատում ես ամանորյա հրաշքներին,նրանք միշտ էլ կատարվում են:Բոլորդ էլ հավատացեք հրաշքներին և դրանք ամպայման կկատարվեն: